Zajęcia logopedyczne:

W tym roku Dzień Logopedy w naszej szkole świętowaliśmy w jednej ze świetlic szkolnych, w której uczniami opiekuje się p. Beata Dubko. Dokładnie 6 marca, po krótkiej rozmowie na temat tego, czym zajmuje się logopeda, komu pomaga i jakie ma w szkole zadania, przystąpiliśmy do ćwiczeń i zabaw. Była gimnastyka buzi i języka (z krążącej wśród dzieci puszki dzieci losowały ćwiczenia, które miały razem wykonać), były też zabawy artykulacyjne z głoskami syczącymi („s”, „z”, „c”, „dz”), które często sprawiają dzieciom trudność. Uczniowie (w większości chłopcy!) chętnie zrobili zabawkę logopedyczną – kolorowego syczącego węża, którego pobudzali do „pełzania”, jednocześnie naśladując jego syczenie.

Za taką wspólną zabawę wszystkim należały się słodkie nagrody.

Edyta Malinowska-Klimiuk

Adresatami innowacji są uczniowie klas I uczęszczający na terapię logopedyczną. Są to zajęcia logorytmiczne w kilkuosobowej grupie. Dzieci uczestniczą w zabawach muzyczno-ruchowych, które kształcąc ruchy całego ciała, wpływają pośrednio na usprawnianie narządów artykulacyjnych, gdyż ułatwiają ich ćwiczenie. Konieczność reagowania na różne bodźce dźwiękowe uczy dzieci słyszenia i słuchania, rozwija intensywność i podzielność uwagi, procesy porównywania i analizy, sprawną pamięć, wyobraźnię oraz gotowość do twórczych rozwiązań. W trakcie zajęć również śpiewamy,  wzmacnia to bowiem aparat głosowy, rozwija klatkę piersiową, dotlenia organizm, a wyzwalając naturalną potrzebę ekspresji, wpływa dodatnio na system nerwowy. Z kolei teksty piosenek poszerzają wiadomości o świecie i otoczeniu, wzbogacają doświadczenia, kształtują uczucia, rozwijają słownictwo dzieci.

Logorytmika to jedna z metod postępowania logopedycznego, łącząca terapię logopedyczną z rytmiką. Naturalny i swobodny ruch, będący obok muzyki podstawowym motywem ćwiczeń, umożliwia realizację zajęć rytmicznych z dziećmi, aby ułatwić im usprawnienie oddechu i narządów mowy, wykształcenie prawidłowej fonacji, a także kształcenie słuchu fonematycznego, poczucia rytmu, tempa oraz szybkiej reakcji ruchowej na sygnały słowne, dźwięk czy ciszę. Podczas zajęć logorytmicznych wykonujemy ćwiczenia oddechowe, głosowe (fonacyjne, emisyjne, intonacyjne), usprawniające małą motorykę (w tym narządy mowy) i dużą motorykę, słuchowe oraz tworzenia i odtwarzania muzyki.

Dzieci bardzo chętnie korzystają z tej formy zajęć, a przewidywane efekty – już częściowo zauważalne – są nieocenione: poprawa stanu mowy i prawidłowego słuchu fonemowego, poprawne oddychanie, sprawniejsze narządy mowy, a tym samym artykulacja, poprawna analiza i synteza słuchowa, bogatszy słownik czynny i bierny dzieci.

Zajęcia logorytmiczne będą kontynuowane w szkole w drugim semestrze. Będzie głośno i wesoło!

Edyta Malinowska-Klimiuk

Rokrocznie akcja jest adresowana do rodziców, których niepokoi rozwój mowy swoich dzieci, a także do rodziców dzieci korzystających z terapii logopedycznej w naszej szkole w bieżącym roku szkolnym. Celem ogólnoeuropejskiej akcji jest zapewnienie bezpłatnej diagnozy i porady logopedycznej, wczesne rozpoznawanie zaburzeń wymowy oraz szerzenie wiedzy o profilaktyce zaburzeń mowy.

Rodzice uczniów klas I ze SP nr 4 w lutym br. mieli okazję wysłuchać prezentacji dotyczącej wpływu nowych technologii na rozwój mowy dzieci.

Aby zrozumieć mechanizm oddziaływania urządzeń mobilnych na rozwój mowy dziecka, należy wiedzieć, że mózg człowieka zbudowany jest z dwóch półkul. Prawa półkula odpowiedzialna jest za odbiór i przetwarzanie bodźców dźwiękowych oraz obrazowych (niejęzykowych); lewa półkula specjalizuje się natomiast w odbiorze oraz tworzeniu języka (mowy). Okazuje się, że współczesne dziecko:

• Jest przestymulowane bodźcami prawopółkulowymi.
• Koncentruje się na nowych umiejętnościach technologicznych.
• Ma niewystarczająco bodźców lewopółkulowych (czyli językowych).
• Nie umie odczytać wyrazu twarzy rozmówcy czy wychwycić kontekstu emocjonalnego z obserwacji gestów.

Prawa półkula blokuje lewą, a w efekcie tego mowa rozwija się z opóźnieniem. Przewaga bodźców prawopółkulowych powoduje zaburzenie naturalnego, zdrowego rozwoju mowy. Na co zatem wpływa stałe blokowanie językowej półkuli mózgu u dziecka?

• Język nie rozwija się lub rozwija się z wielkim opóźnieniem.
• Brak odpowiedniej stymulacji do nauki mowy.
• Mowa ulega schematyzacji, zasób słów jest niewielki.
• Pojawia się niepełne rozumienie języka.
• Komunikowanie się za pomocą krzyku lub płaczu.
• Brak zainteresowania książkami, układankami, obrazkami.
• Osłabione relacje z rodzicami.
• Nieumiejętność komunikowania się z rówieśnikami.

Co czeka dziecko spędzające zbyt dużo czasu przed ekranem?

• Jest pozbawione obcowania z drugim człowiekiem.
• Jego słownictwo nie wzbogaca się, nie umie budować zdań.
• Mowa i artykulacja nie mają okazji do rozwijania się w naturalnych sytuacjach komunikacyjnych.
• Jest narażone na późniejsze problemy w nauce.
• Ma problemy ze słuchaniem tekstu pisanego, nie umie opowiedzieć obejrzanej bajki czy historyjki obrazkowej.

Aby posługiwać się wysokimi technologiami, mózg dziecka musi dojrzeć, nauczyć się określonych sprawności językowych oraz motorycznych. Na pewno nie na wczesnym etapie rozwoju!

Spotkanie, które poprowadzi logopeda szkolny Edyta Malinowska-Klimiuk, odbędzie się 13 lutego (wtorek) o godz. 16.30 na holu na I piętrze.