Zajęcia logopedyczne:

Od stycznia 2024 r. w naszej szkole realizowana jest innowacja pedagogiczna „Słyszę, ale nie słucham. Metoda Tomatisa® w terapii logopedycznej”. Jej adresatami są uczniowie, u których nauczyciele/rodzice zaobserwowali zaburzenia:
• uczenia się (np. czytania, pisania),
• mowy i języka (np. afazja, opóźnienia rozwoju mowy, zaburzenia artykulacji, jąkanie, centralne zaburzenia przetwarzania słuchowego),
• behawioralne (np. trudności w koncentracji uwagi, w zapamiętywaniu i uczeniu się, nadruchliwość, zaburzenia integracji sensorycznej),
• lękowe (np. u dzieci z mutyzmem wybiórczym).

Najprościej mówiąc, metoda Tomatisa® znajduje zastosowanie we wszystkich obszarach, w których dochodzi do nieprawidłowości w funkcjonowaniu uwagi słuchowej. Znacząco poprawia zdolności motoryczne, emocjonalne i poznawcze. Opiera się na unikalnej technologii, która modyfikuje muzykę w celu promowania pobudzenia korowego w mózgu. Sesje słuchowe polegają na podłączeniu uczniowi słuchawek Tomatis® Infinite do urządzenia TalksUp®. Sesje składają się z 14 treningów (każdego dnia dziecko odsłuchuje 40, 60 lub 80 minut nagrań w zależności od programu) i powinny być powtarzane co kilka tygodni.

W programach Tomatisa® używane są utwory Mozarta, walców, marszów oraz chorałów gregoriańskich). Nagrania dobierane są ze względu na ich właściwości akustyczne (różnorodność zmian amplitudy oraz częstotliwości) i szczególny rodzaj oddziaływania na ucho, a co za tym idzie – na trzy zakresy:

1. przedsionkowy – poprawa postawy, równowagi, zdolności wzrokowo-przestrzennych, koordynacji, praksji, regulacji emocjonalnej, socjalizacji, pamięci, uwagi,
2. komunikacji – usprawnienie mowy, świadomości fonemicznej, precyzji w rozróżnianiu informacji słownych, werbalnej pamięci roboczej, zdolności do formułowania myśli, angażowania się w relacje społeczne,
3. energii – pobudzenie aktywności kory mózgowej, wzmocnienie procesów związanych z uwagą, kreatywności, regulacji emocji.

Nowatorstwo metody polega na słuchowej stymulacji neurosensorycznej, której celem jest lepsza percepcja i analiza komunikatu dźwiękowego, a tym samym skuteczniejsze działanie mózgu. Metoda Tomatisa® to technika uzupełniająca, która nie zastępuje specjalistycznej terapii, niemniej pomaga uczniowi osiągnąć lepsze wyniki, ułatwiając przyswajanie wiadomości lub elementów innych terapii.

Cele terapii Tomatisa® to rozwijanie strategii kompensacyjnych w przypadku zaburzeń uczenia się i zaburzeń mowy; zwiększenie zdolności do nawiązywania relacji z innymi ludźmi (przy całościowych zaburzeniach rozwoju); wspieranie rozwoju automatycznych mechanizmów wykrywania zmian, czego wynikiem będzie wzrost poziomu uwagi; regulacja napięcia mięśniowego; pozytywne działanie w przypadku zaburzeń lateralizacji; skuteczne oddziaływanie na zaburzenia rytmu i koordynacji.

Uczniowie chętnie uczestniczą w terapii, ponieważ słuchanie ich relaksuje i odpręża, a podczas treningów dzieci bawią się zgodnie ze swoimi potrzebami – układają klocki, bawią się pacynkami, pluszakami, figurkami

Edyta Malinowska-Klimiuk

W tym roku Europejski Dzień Logopedy, który obchodzony jest 6 marca, świętowaliśmy wspólnie z klasą IIIc, prowadząc gry i zabawy logopedyczne związane z tematyką zbliżającej się wiosny.

Były ćwiczenia aparatu mowy, dopasowane do pierwszej litery imienia każdego ucznia. Były zabawy słuchowe, artykulacyjne i pamięciowe. Przypominaliśmy sobie nazwy wiosennych kwiatów i krzewów, dbając przy tym o poprawną wymowę. Zagościoły też wiosenne owady, których nazwy pojawiły się w budowanych przez dzieci zdaniach. Najwięcej radości przyniosły zabawy, w których trzeba było wytężyć słuch, żeby usłyszeć, za czyimi plecami skrada się wiosna. To był miło i pożytecznie spędzony poranny czas.

Edyta Malinowska-Klimiuk

Kamila Zin

Zabawy logopedyczne rozpoczęliśmy od rozmów na temat przygotowań do świąt – jak wyglądają w każdym domu. Dzieci budowały ładne zdania, liczyły w nich wyrazy, następnie z posklejanych kolorowych pasków oznaczających liczbę wyrazów w zdaniu tworzyły łańcuch choinkowy. Kiedy łańcuch zawisł już na choince, spróbowaliśmy zrobić „żywy” łańcuch w trakcie zabawy słuchowej. Jedno dziecko miało zasłonięte oczy i nasłuchiwało, w którym miejscu sali inne dziecko dzwoniło dzwoneczkiem. Po odnalezieniu kolegi z dzwoneczkiem dzieci łapały się za ręce i już wspólnie nasłuchiwały, gdzie tym razem dzwoni zimowy dzwoneczek, aż wszystkie dzieci utworzyły najpiękniejszy świąteczny „żywy” łańcuch.

Były jeszcze inne zabawy, ale najbardziej spodobała się uczniom zabawa oddechowa, podczas której dmuchaliśmy na płomień woskowej świecy, tak by go nie zdmuchnąć, tylko sprawić, aby się pochylał i „tańczył”. Dzieci uczyły się w ten sposób prawidłowego toru oddechowego i „ekonomicznego” gospodarowania swoim oddechem.

Powodzeniem cieszyły się też "buźki" symbolizujące prawidłową artykulację głoski "s" oraz głoski "sz". Dzięki nim dzieci na pewno zapamiętają prawidłowy układ ust podczas wymowy tych dźwięków.

Dziękuję wszystkim dzieciom za cudnie spędzony czas, a Wychowawczyni, p. Ewie – za miłą współpracę i piękne zdjęcia.

Edyta Malinowska-Klimiuk

logopeda

Dobiegł końca całoroczny projekt będący innowacją pedagogiczną przeznaczoną dla uczniów klas I i VII–VIII. Spotkania w ramach innowacji odbywały się po zajęciach edukacji wczesnoszkolnej, podczas pobytu uczniów w świetlicy.

Pary uczniów – pierwszoklasista i uczeń klasy VII–VIII – spotykali się, by wspólnie czytać i rozmawiać o tym, co przeczytali. Pary spotykały się raz w tygodniu na wspólnym czytaniu w bibliotece szkolnej (na 15–45 minut, według możliwości). Tematyka czytanych książek dobierana była wspólnie z uczniem młodszym, dopasowana do jego zainteresowań. Praca rozpoczynała się od tekstów łatwych i krótkich, z czasem opierała się na tekstach trudniejszych i dłuższych.

Wszystkie założone efekty innowacji zostały osiągnięte:

• pomoc uczniom klas I w pokonywaniu trudności w czytaniu oraz przełamywaniu niechęci do literatury,
• zaciekawienie dzieci czytaniem i doskonalenie tej umiejętności, polubienie przez najmłodszych uczniów czytania,
• wiara, że można czytać dla przyjemności, chęć sięgania przez dzieci po nowe książki,
• poznawanie wartości czytanych książek,
• rozwijanie umiejętności słuchania ze zrozumieniem, usprawnianie uwagi i pamięci,
• wzbogacanie słownika dzieci,
• uspołecznianie dzieci poprzez kontakty ze starszymi uczniami, nawiązanie przyjaznych relacji uczniów starszych z pierwszoklasistami.

Dziękujemy Wolontariuszom za zaangażowanie!

 

Edyta Malinowska-Klimiuk, logopeda

Julita Tokajuk, wychowawczyni klasy Ib

 

Zajęcia rozpoczęliśmy od wiosennych porządków – gimnastyki buzi i języka. Ćwiczyliśmy też prawidłowy oddech i próbowaliśmy liczyć wrony na spokojnym, długim wydechu. Najlepsza w tym zadaniu okazała się Wychowawczyni – p. Julita Tokajuk. Ale i uczniom oddychanie wychodzi świetnie – niektórzy policzyli na jednym wydechu aż dziewięć wron bez ogonów!

Były zagadki o zwierzętach, chrupanie marchewek i wykorzystywanie ich plasterków do pionizowania języka, tak potrzebnego do prawidłowej wymowy wielu głosek. Było też przyklejanie groszy do nakremowanych policzków i próby zrzucenia monet jedynie za pomocą ruchów warg – co okazało się wcale nie takie proste! Dużo radości przyniosła zabawa „Kurczątko, piśnij!”, dzięki której uczniowie próbowali szukać źródła dźwięku i rozpoznawać głosy swoich kolegów/koleżanek. Podobnie „Kukułka”, w trakcie której trzeba było się popisać umiejętnością szybkiej reakcji głosowej, gdy w starym zegarze pękła sprężyna. Natomiast zabawa z puszką pełną zadań, która krążyła wśród dzieci, uczyła czytania ze zrozumieniem i zapamiętywania poszczególnych części złożonych poleceń.

Dziękuję za współpracę i wykonane zdjęcia Wychowawczyni – p. Julicie. A dzieciom za mnóstwo chęci i sympatyczną zabawę.

Edyta Malinowska-Klimiuk