Zajęcia logopedyczne:

W grudniu na zajęciach logopedycznych wprowadzony został świąteczny nastrój dzięki zabawom i ćwiczeniom związanym z Bożym Narodzeniem. Dzieci z zaangażowaniem uczestniczyły w zabawach logorytmicznych, śpiewały piosenki o tematyce zimowo-świątecznej, wykonywały ćwiczenia artykulatorów, naśladując Mikołaja lub bałwanki. Nie zabrakło ćwiczeń oddechowych (ozdabialiśmy Mikołajom brody i pierniczki rozdmuchiwaną farbą, układaliśmy świąteczne obrazki i ozdoby za pomocą słomki, uczyliśmy nawet renifery latać), memory, układanek, sudoku, piekło-niebo i innych zabaw – w każdej roiło się od obrazkowych pierniczków, prezentów czy śnieżynek.

W terapii logopedycznej ważne jest, by zarówno ćwiczyć buzię i język (ale też oddech czy fonację), jak i usprawniać artykulację, rozmawiając np. z dziećmi o świętach. Ćwiczyliśmy też motorykę małą, koordynację oko – ręka czy współdziałanie półkul mózgowych. Z niektórymi uczniami trzeba jeszcze ćwiczyć kategoryzację i utrwalanie takich pojęć, jak wielkość, kolejność. Ważne są też ćwiczenia słuchowe (słuchu fonematycznego), np. rozpoznaj i dopasuj głoski.

Edyta Malinowska-Klimiuk

logopeda

Nauka przez zabawę odnosi najlepsze efekty. Podobnie jest w terapii logopedycznej, w której można wykorzystać pacynki, żeby dzieci chętniej i skuteczniej uczyły się prawidłowej wymowy.

Pacynka może „mówić” dzięki naszym dłoniom włożonym do środka, poza tym przypomina postaci ludzkie, bajkowe lub zwierzęta, co wzbudza sympatię dzieci. Na zajęciach logopedycznych wykorzystujemy dużą pacynkę, która ma buzię, dzięki czemu idealnie nadaje się do zademonstrowania ćwiczeń artykulacyjnych. Wykorzystujemy też pacynki mniejsze, z którymi dzieci się utożsamiają i chcą je naśladować – dzięki temu doskonale sprawdzają się na etapie utrwalania i automatyzowania głosek. Dzięki zaangażowaniu w zabawę uczniowie odnoszą lepsze rezultaty w terapii, bo łatwiej i chętniej wykonują ćwiczenia logopedyczne. Pacynki wzbudzają ich zainteresowanie, jak każda inna zabawka. Poza tym, przemawiając przez pacynkę, dzieci są mniej zakłopotane – nawet gdy wymowa nie będzie idealna, nie ma się czego wstydzić, bo jesteśmy w trakcie utrwalania prawidłowej wymowy i każdy stara się, jak umie. Dziecko „mówiąc przez pacynkę”, może poczuć się bardziej komfortowo i swobodnie.

Podczas zajęć logopedycznych pacynka pomaga uczniom w:

• ćwiczeniach artykulacyjnych,
• ćwiczeniach połykania,
• wywoływaniu prawidłowego brzmienia głosek,
• powtarzaniu słów,
• nauce czytania,
• w rozwijaniu słownictwa czynnego i biernego,
• prowadzenia dialogu.

Korzyści dla dzieci są zatem ogromne, dlatego zabawy z pacynkami warto często włączać do terapii logopedycznej.

Edyta Malinowska-Klimiuk

logopeda

W szkołach również logopeda wspiera uczniów w kształtowaniu prawidłowej wymowy, udziela rodzicom wskazówek, radzi, jak pracować w domu, aby stymulować rozwój mowy. Pomaga pracować nad wyrazistością wymowy oraz usuwać jej zaburzenia.

W związku z EDL w naszej szkole także pojawiła się informacja na temat tego święta oraz zachęta, by z tej okazji wspólnie poćwiczyć dykcję: „Jak mówić, by nie zaniemówić?”. Uczniowie próbowali swoich sił, czytając i powtarzając tzw. łamańce językowe – trudne do wymówienia dla dzieci, a nawet i dorosłych, frazy, będące nie tylko doskonałym ćwiczeniem dykcji, lecz także sposobem na zabawę. Polskie łamańce językowe są nie do wymówienia dla obcokrajowców. Te językowe łamigłówki należą do wyjątkowych, ponieważ nasz język ojczysty zajmuje wysokie miejsce w rankingach najtrudniejszych języków świata. Obecność dwuznaków, ich wymowa i zbitki spółgłoskowe sprawiają, że umiejętność mówienia po polsku to supermoc! A umiejętność wymówienia łamańców językowych to już poziom mistrza J

Zabawa w wymawianie łamańców językowych to świetna rozrywka oraz sposób na ćwiczenie mowy. To ważne zwłaszcza dla dzieci, które im częściej będą śmiały się podczas ćwiczeń logopedycznych, tym chętniej będą do nich wracać.

Edyta Malinowska-Klimiuk

• Motoryka mała i duża

Bawimy się paluszkami, rysujemy, malujemy, lepimy, wycinamy, zgniatamy, nawlekamy – czyli robimy to, co małe rączki lubią najbardziej. Czasem nawet maszerujemy, biegamy i skaczemy – bo w zdrowym ciele piękna mowa.

• Ćwiczenia lewopółkulowe

Układamy, dopasowujemy, segregujemy, kategoryzujemy, odwzorowujemy, analizujemy, łączymy – bo lewa półkula mózgowa odpowiada za mowę.

• Percepcja słuchowa

Słuchamy, reagujemy, rozpoznajemy dźwięki, odtwarzamy rymy i rytmy – bo prawidłowo ukształtowane funkcje słuchowe warunkują właściwy rozwój mowy.

• Czytanie i słuchanie

Czytamy, opowiadamy, wskazujemy obrazki, szukamy elementów, tworzymy nowe zakończenia historii, wymyślamy bohaterów – ćwiczymy w ten sposób koncentrację, percepcję wzrokową i słuchową, pobudzamy kreatywność i zwiększamy zasób słownictwa.

Edyta Malinowska-Klimiuk

logopeda

Minął drugi rok szkolny, podczas którego większość czasu upłynęła uczniom na nauce na odległość. Dla dzieci, których rodzice wyrazili taką chęć, zajęcia logopedyczne również odbywały się w takiej formie, choć jest to forma dużo trudniejsza, jeśli chodzi o pracę w zakresie zaburzeń mowy.

Podczas pracy online starałam się, aby każde zajęcia były interesujące i aby uczniów w nie zaangażować. Dzięki nauczaniu zdalnemu miałam szansę poszerzać swój warsztat pracy o gromadzenie zasobów multimedialnych, które następnie wykorzystywałam w nauczaniu rzeczywistym. W zajęciach prowadzonych zdalnie dzieci często pracują jeszcze więcej niż wcześniej. Wykonują zadania i polecenia zaplanowane przez logopedę (przede wszystkim utrwalanie wywołanych we wrześniu w szkole głosek), a wielokrotnie sami wychodzą z inicjatywą nowych aktywności. Bardzo dbałam w zdalnym nauczaniu o kontakt z uczniami i relacje z nimi. Okazało się, że jest to uczniom bardzo potrzebne.

Wszystkim uczniom i ich rodzicom bardzo dziękuję za udaną współpracę terapeutyczną w tym roku szkolnym

Edyta Malinowska-Klimiuk